Aus einer Unterrichtssituation in einem Latein-Leistungskurs heraus erwuchs die Idee, die erste Hälfte der berühmten "Garrulus (Schwätzer) -Satire" des Horaz einmal szenisch darzustellen.
Folgende Rollen bot das Gedicht an: Sprecher, Dichter und Schwätzer. (Die Texte für die Darsteller sind etwa gleich lang.)
Die Schülerinnen und Schüler lernten jeweils einen Part. Es galt folgende Verabredung: der hexametrische Fluß sollte durch einen Sprecherwechsel mitten in einem Vers nicht gestört werden. Das führte zunächst zu lustigen Überschneidungen und Versprechern.
Anläßlich einer Studienfahrt im Oktober 1997 wurde das "opusculum" in den Ruinen von Ostia antica in mehreren Besetzungen gespielt und auf Video aufgenommen.
Die Schüler(innen), die Horaz und den Garrulus darstellten trugen Sandalen oder traten barfuß auf. Ein Bettlaken wurde zur Toga. Die Sprecher(innen) kamen nicht ins Bild.
Das Video wurde u.a. 1998 auf dem Altphilologentag in Heidelberg vorgeführt.
Sprecher(in): | Horaz | Schwätzer |
Ibam forte via sacra, sicut meus est mos nescio quid meditans nugarum, totus in illis. accurrit quidam notus mihi nomine tantum, arreptaque manu: "quid agis, dulcissime rerum?" "suaviter, ut nunc est," inquam, "et cupio omnia quae vis." cum adsectaretur: "num quid vis?" occupo. at ille "noris nos," inquit, "docti sumus." hic ego, "pluris hoc," inquam, "mihi eris." misere discedere quaerens, ire modo ocius, interdum consistere, in aurem dicere nescio quid puero, cum sudor ad imos manaret talos. o te, Bolane, cerebri felicem, aiebam tacitus. cum quidlibet ille garriret, vicos, urbem laudaret, ut illi nil respondebam, "misere cupis," inquit, "abire; iamdudum video; sed nil agis; usque tenebo; prosequar. hinc quo nunc iter est tibi?" "nil opus est te circumagi; quendam volo visere non tibi notum; trans Tiberim longe cubat is, prope Caesaris hortos." "nil habeo quod agam, et non sum piger; usque sequar te."- demitto auriculas ut iniquae mentis asellus, cum gravius dorso subiit onus. incipit ille: - "di bene me novi, non Viscum pluris amicum, non Varium facies; nam quis me scribere plures aut citius possit versus? quis membra movere mollius? invideat quod et Hermogenes, ego canto." - interpellandi locus hic erat: "est tibi mater? cognati, quis te salvo est opus?" - "haud mihi quisquam. omnes composui." - felices! nunc ego resto. confice! namque instat fatum mihi triste, Sabella quod puero cecinit divina mota anus urna: "hunc neque dira venena, nec hosticus auferet ensis, nec laterum dolor aut tussis, nec tarda podagra; garrulus hunc quando consumet cumque: loquaces, si sapiat, vitet, simul atque adoleverit aetas." |